Glimlachmomenten

Het is pas half tien in de ochtend en ik voel me extreem moe vandaag. Ik heb ook al weken meer pijn dan normaal. En toch heb ik al een hele lijst met glimlachmomentjes. Ik besef dat ik al best een heel eind ben gekomen ben in mijn ont-wikkelproces. En dat is een enorm glimlachmoment op zich. Ondanks mijn pijn en mijn vermoeidheid en allerlei andere dingen waar ik mee worstel, besef ik dat ik geniet van kleine dingen. Dat ik steeds vaker even in het hier en nu ben. En dat is zó fijn.

• Ondanks mijn enorme vermoeidheid liep ik toch maar mooi weer mijn dagelijkse rondje en zag de lente komen.
• Ik genoot van prachtige vogelconcerten en de magisch mooie combinatie van kou, zon en nevel. En toen zat er zomaar ineens een mooi gedicht van Toon Hermans in mijn hoofd.
• Ik zag een eenzaam druifje en weet hoe die zich voelt.
• Ik kwam een klein monstertje tegen onderweg. Ik liet hem liggen voor iemand anders omdat ik besefte dat ik al zoveel moois heb.
• Ik ontdekte dat het boek dat ik al maanden wil lezen van de bieb beschikbaar is op Kobo Plus. Ik heb het op mijn e-reader gezet en ben er meteen in begonnen. Het is net zo waardevol als ik al hoopte. Het is het boek ‘Als ik het leven over mocht doen’ van Bronnie Ware.